ไขปริศนา ตำนานป็อปคอร์น

  ตาม หลักฐานทางประวัติศาสตร์พบว่า ป็อปคอร์นเป็นอาหารที่มีการบริโภคกันมาตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์แล้ว โดยในปี 1948 และ ปี 1950 เฮอร์เบิร์ต ดิ๊ก นักโบราณคดี และเอิร์ล สมิธ นักพฤกษศาสตร์ ซึ่งสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ได้ทำการสำรวจค้นพบเมล็ดข้าวโพดที่ถูกนำมาทำเป็นป็อปคอร์นอายุยาวกว่า 5,600 ปี ที่ถ้ำค้าวคาว ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตกของเมืองนิวเม็กซิโก

     แต่ สำหรับชาวยุโรปเพิ่งเริ่มทำความรู้จักกับป็อปคอร์น เมื่อช่วงปลายศตวรรษที่ 15 โดยคริสโตเฟอร์ โคลัมบัส ผู้ค้นพบทวีปอเมริกา ได้นำอาหารชนิดนี้ไปเผยแพร่ในทวีปยุโรป จนกลายเป็นที่นิยมกันอย่างแพร่หลาย
 
     สำหรับต้นกำเนิดของการขายป็อปคอร์นหน้าโรงหนังนั้นเท่าที่เราพอจะค้นข้อมูล มาได้พบว่าเริ่มมีขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 หลังจากที่มีชาวอเมริกันนำป็อปคอร์นออกมาวางขายตามท้องถนนในงานเทศกาลคานิ วัลและงานแสดงสินค้าต่างๆ ตามสวนสาธารณะในสหรัฐฯ ได้ไม่นาน
 
     หลายปีต่อมาพ่อค้าหัวใสกลุ่มหนึ่งก็เกิดปิ๊งไอเดียนำป็อปคอร์นไปตั้งแผงขาย ที่หน้าโรงหนัง ซึ่งในตอนแรกพวกเขาไม่ได้รับการต้อนรับจากเจ้าของโรงหนัง มีอันต้องถูกตะเพิดให้ระเห็จออกไป
 
     ทว่า ป็อปคอร์นกลับเป็นที่ชื่นชอบของผู้ที่เดินทางมาชมภาพยนตร์ โดยพวกเขาถึงกลับยอมลงทุนเดินไปซื้อหาป็อปคอร์นตามท้องถนนเพื่อนำมากินใน ระหว่างชมภาพยนตร์ จนทำให้เจ้าของโรงหนังฉุกคิดขึ้นมาได้ถึงการหากำไรจากเจ้าของขบเคี้ยวชนิด นี้ จึงอนุญาตให้บรรดาพ่อค้าทั้งหลายกลับมาตั้งแผงขายหน้าโรงตามเดิม
 
     พอเห็นว่ากิจการท่าจะรุ่ง และสามารถทำเงินให้ได้เป็นกอบเป็นกำ เจ้าของโรงหนังหัวการค้าก็เลยหันมาลงทุนทำธุรกิจดังกล่าวเสียเอง แล้วเคาเตอร์ขายป็อปคอร์นหน้าโรงหนังก็ถือกำเนิดขึ้น พร้อมๆ กับวัฒนธรรมการกินป็อปคอร์นในโรงหนังที่ต่อมาได้แพร่หลายไปทั่วโลก
 
     ปัจจุบันไม่ว่าจะไปชมภาพยนตร์ที่ไหนๆ ก็จะต้องพบเห็นเคาน์เตอร์ขายป็อปคอร์นตั้งอยู่คู่กับโรงหนังร่ำไป