จะรู้ว่าโลกนี้…มันกว้างใหญ่
ก็ต่อเมื่อเราได้...ออกเดินทาง
ก็ต่อเมื่อเราได้...ออกเดินทาง
.....
จะรู้คุณค่าของอะไร…ในสักอย่าง
ก็ต่อเมื่อเราได้…เสียมันไป
.....
จะรู้ความหมาย...ของฟ้าหลังฝน
ก็ต่อเมื่อเราผ่านพ้น...มันมาได้
จะรู้ความหมาย...ของฟ้าหลังฝน
ก็ต่อเมื่อเราผ่านพ้น...มันมาได้
.....
จะรู้ว่ายังมีเรื่อง…อีกมากมาย
ก็ต่อเมื่อเราเปิดใจ…ยอมรับมัน
จะรู้ว่ายังมีเรื่อง…อีกมากมาย
ก็ต่อเมื่อเราเปิดใจ…ยอมรับมัน
.....
จะรู้ว่าในหนังสือ…มีอะไร
ก็ต่อเมื่อเราได้…ลองเปิดอ่าน
จะรู้ว่าในหนังสือ…มีอะไร
ก็ต่อเมื่อเราได้…ลองเปิดอ่าน
จะรู้เวลา...ของดอกไม้บาน
ก็ต่อเมื่อเราเฝ้าตาม…อยู่อย่างนั้น
.....
จะรู้ว่าเสียงหัวเราะ…มันมีค่า
ก็ต่อเมื่อเราเสียน้ำตา…ในสักวัน
จะรู้ว่าเสียงหัวเราะ…มันมีค่า
ก็ต่อเมื่อเราเสียน้ำตา…ในสักวัน
.....
จะรู้ถึงความในใจ…ของกันและกัน
ก็ต่อเมื่อเราได้พูด…มันออกไป
จะรู้ถึงความในใจ…ของกันและกัน
ก็ต่อเมื่อเราได้พูด…มันออกไป
.....
จะรู้ว่าอะไร…ที่เรียกว่าคิดถึง
ก็ต่อเมื่อในความคิดคำนึง…มีใครสักคน
จะรู้ว่าอะไร…ที่เรียกว่าคิดถึง
ก็ต่อเมื่อในความคิดคำนึง…มีใครสักคน
.....
จะรู้ความหมายในคำรัก…สักหน
ก็ต่อเมื่อมีใครบางคน…ทำให้หวั่นไหว
จะรู้ความหมายในคำรัก…สักหน
ก็ต่อเมื่อมีใครบางคน…ทำให้หวั่นไหว
.....
จะรู้ว่าค่ำคืนนี้…คงไม่เงียบเหงา
ก็ต่อเมื่อทุกเรื่องเล่า…ได้มีโอกาสบอกไป
จะรู้ว่าค่ำคืนนี้…คงไม่เงียบเหงา
ก็ต่อเมื่อทุกเรื่องเล่า…ได้มีโอกาสบอกไป
.....
จะรู้ว่าเป็น “เธอ” เท่านั้น…ที่ฉันมีให้
ก็ต่อเมื่อทุกครั้ง…ที่เขียนอะไรลงไป
จะมีแต่ภาพเธอในใจ...ที่เกิดขึ้นมา
จะรู้ว่าเป็น “เธอ” เท่านั้น…ที่ฉันมีให้
ก็ต่อเมื่อทุกครั้ง…ที่เขียนอะไรลงไป
จะมีแต่ภาพเธอในใจ...ที่เกิดขึ้นมา
No comments:
Post a Comment